Hiperaktivite klinik bir tanıdır. Klinisyenin tanı araçları; aile ve çocuk ile yapılan görüşmeler, klinik gözlem, fiziki ve nörolojik muayene, davranış değerlendirme ölçekleri ve bilişsel testlerdir. Hiperaktivite tanısı koymada hiçbir organik ve psikolojik değerlendirme, ayrıntılı alınan bilgiler eşliğindeki klinisyen kararı kadar değerli değildir.
Hiperaktivite tanısı olabildiğince farklı kaynaktan bilgi alınarak konmalıdır. Hiperaktivite belirtileri, çok iyi yapılandırılmış veya yeni bir ortamda değişik bir aktivite söz konusu ise, birebir ilgi gösteriliyorsa, veya uygun davranış için sıkça ödül veren bir ortamdaysa gözlemlenemeyebilir. Ancak semptomlar, yapılandırılmamış ve çok az düzeyde ilgi gösterilen, sıkıcı, devamlı dikkat veya zihinsel aktivite gerektiren ortamlarda iyi gözlemlenebilir. Çocukla yalnız görüşme, anne-baba-çocuk görüşmesi, öğretmen ve okulunn rehberlik birimleri, çocuğu iyi tanıyan yakın akraba gibi kaynaklardan bilgi alınabilir. Anne-baba, çocuk ve öğretmen tarafından çeşitli test ve ölçeklerin doldurulması hiperaktivite tanısı koymaya yardımcı olan işlemlerdir.