Hiperaktivite bozukluğu olan çocukların çoğu, arkadaş bulmakta ve arkadaşlık ilişkilerini sürdürmekte güçlük çekerler. Seçtikleri arkadaşlar genellikle onlar için doğru olmayan kişilerdir ve bu durumla ilgili daha fazla sıkıntı yaşamalarına yol açarlar. Çoğu zaman bu durumun farkında olan çocuklar, üzülürler ve değişmek için ellerinden gelen her şeyi yapmaya hazırdırlar. Yaşadıkları zorlukların çoğu, dikkat sürelerinin kısa olması ve dürtüsel olmalarından kaynaklanır. Çünkü bu problemler, sosyal kuralları kolaylıkla öğrenmelerini ve anlamalarını güçleştirir. Aşırı yıkıcı ve saldırgan davranışlar sergileyen hiperaktivite bozukluğu olan çocuklar toplum tarafından hoş görülmez ve başkaları tarafından dışlanırlar. Bunun sonucunda hem duygusal olarak olumsuz etkilenirler hem de sosyal açıdan yalnızlık çekerler.
Anne-babalar ve öğretmenler belirli bir strateji oluşturarak bu çocuklara yardım edebilirler. Bu çocukların açık ve belirgin talimatlarla yönlendirilmeleri gerekebilir. Örneğin: “Önce git ve bir grup öğrencinin yanında dur. Sessizce bekle ve bir süre dikkatlice onları dinle. Neden bahsettiklerinden emin olduğun ve konuyla ilgili söyleyecek bir şey bulduğun zaman, konuşmada uygun bir boşluğu yakala ve söylenenlere hangi nedenle katıldığını veya senin de böyle bir şeyi deneyimlediğini belirt.” (Yavuzer, 2000).