Tek başına ilaç tedavisi yeterli olmayacaktır. Öncelikle anne babanın ve okuldaki eğitimcilerin bu güçlüğün niteliği ile ilgili bilinçlenmesi gerekmektedir. Çocuğun ilaç yardımı davranışçı terapiler ve psikoeğitimsel seanslarla desteklenmelidir. Bunun yanında çocuğun sınıf öğretmeninin çocuğun yaptığı olumlu davranışlara odaklanması ve çocuğu takdir etmesi gerekir. İlaçla yapılan tedavilerde çocuğun zihinsel ve fizyolojik n-temellerine doğrudan müdahale etmiş olunuyor. Ancak bu tedaviler uygun zemin hazırlandığında dolaylı yollardan da yapılabilir.