Dikkat eksikliğine sahip çocuklarda dikkatin kolayca dağılması, bir şeye verilen dikkatin sürdürülme, organizasyon ve işi tamamlama ile ilgili sorun yaşama, kişiyle doğrudan konuşulduğunda genellikle dinlemiyormuş gibi görünme, dikkat hatalarına neden olan ayrıntılara dikkat verememe gibi problemler bulunur. Tanılanmasında tek bir test veya anket kullanılmaz. Değerlendirmeye alınan kişinin ebeveynleriyle/bakıcılarıyla, öğretmenleriyle, arkadaşlarıyla konuşmak önem teşkil eder. Teşhisin konulabilmesi için belirtilerin birden fazla ortamda olması ve altı aydan daha fazla devam etmesi gerekir.
Tedavisinde genellikle ilaç, davranışsal terapi, aile ve okul eğitimi bir arada kullanılır. İlaç tedavisinde uyarıcılar (stimülanlar) verilir. Bu uyarıcılar beyindeki kimyasal dopamin miktarını arttırır. Dikkat eksikliği olmayan bir çocukta bu uyarıcılar çok fazla enerji verir ama dikkat eksikliği olan bir çocukta yatıştırıcı etkisi vardır. Odağı ve davranışsal kontrolü geliştirmeye yardımcı olur. Davranışsal terapi, yetenek ve strateji geliştirmeye odaklıdır. Bu yetenekler pratik etkinliklerle geliştirilebileceği gibi sosyal beceri eğitimleriyle de olabilir. İleride oluşabilecek sorunları azaltmaya yardımcı olur ama ilaç tedavisi gibi belirtileri anında azaltmaz. Aile ve okul eğitiminde ise ebeveynleri ve öğretmenleri, dikkat eksikliği olan çocuğun/öğrencinin ihtiyaçlarını kontrol etme konusunda eğitmek önemlidir.
Kaynakça: https://tr.khanacademy.org/science/health-and-medicine/mentalhealth/neurodevelopmental-disorders/a/what-is-adhd