Genetik araştırmaları ikiz, evlat edinme ve aile araştırmalarına dayanmaktadır. Bunlarda genetik geçiş ve olası özgül genetik bozukluklarla ilgili kanıtlar araştırılmaktadır. Ancak kesin sonuçlara henüz ulaşılamamıştır. DEHB olan çocukların birinci dereceden kan bağı olan akrabalarında da bozukluğun sık olduğu bulunmuştur. Monozigot ikizlerde dizigotlara göre daha fazla eş hastalanma olması ya da hiperaktif çocukların kardeşlerinde genel topluma göre iki kat fazla risk olması genetik kanıtlar olarak ileri sürülmüştür.
Klinik örneklemlerde yapılan aile çalışmalarında DEHB olan çocukların anne babalarında DEHB olma riskinin 2 ile 8 kat fazla olduğu saptanmıştır (Faraone ve Biederman 1998). DEHB olan kişilerin hem anne babalarında hem de kardeşlerinde DEHB riskinin yüksek olması dikkat çekicidir. DEHB’de yapılan ikiz çalışmaları incelendiğinde DEHB’nin genetik geçiş oranı 80 olarak tahmin edilmektedir. Bu veriler bize DEHB’de genetik etkenlerin önemli olduğunu göstermektedir. Ancak genetik geçişin 1.0’dan düşük olması genler dışındaki etkenlerin de (çevresel etkenler) DEHB etiyolojisinde önemli olduğunu göstermektedir (Faraone ve Biederman 1998).